Kłębek myśli X

"Całe ludzkie życie to ruch w półmroku. Żyjemy w zmierzchu świadomości, nigdy w pełni tożsami z tym, kim jesteśmy i za kogo się uważamy. Nawet najwybitniejsi z nas noszą w sobie jakąś próżność i jakiś błąd, którego skali nie znają. Jesteśmy czymś, co następuje podczas przerwy w spektaklu; czasami za drzwiami miga nam coś, co może jest tylko scenografią. Cały świat to zamęt, jak głosy pośród nocy."
Fernando Pessoa

W rowie z kontrolą

Skoro każda część mnie należy do mnie, to czemu żadna nie chce ze mną współpracować? Dlaczego każda ma do powiedzenia coś innego, skoro wszystkie powinny działać razem, jednomyślnie? Dlaczego one, te moje kawałki mięśni, próbują robić coś wbrew mojej woli? A może nawet moja wola obróciła się już przeciwko mnie? Ile właściwie mam siebie samej, ile jest jej we mnie? Chyba tylko tyle, ile potrzeba, by całej reszcie powiedzieć ostatecznie "nie".

Życie erotyczne sowy

- Kocham Cię, i właśnie przez Ciebie nie mogę myśleć o sobie inaczej jak o samotniku, za dziesięć czy dwadzieścia lat.
- Dlaczego?
- Bo nie można być z kimś przez całe życie, nie obdarzając go całą swoją miłością.
- Będę stała Ci na drodze do szczęścia, stary.
- No i chuj.

Łzy szczęścia mają smak i zapach niepojęty dla tych, którzy nigdy nikogo nie kochali. Nawet perspektywa wyhodowania sobie raka mózgu staje się przy nich mdła. Jest mi tak dobrze, lekko na duszy, wiedząc że dałam mojemu sumieniu odpocząć, a nadziei pogratulowałam. Jeśli to ona jest matką głupich, to jestem najdurniejszą osobą pod słońcem. Ale co z tego, to już nieważne. Niech się teraz dzieje co chce. Bo mnie już jest lepiej.